Leon
Verdonschot is een bekende Nederlander. Misschien is dat de reden dat ik hem
slechts vaag kende van naam. ‘Alles van elkaar’ is zijn eerste roman.
Het boek
draait om drie vrienden, Martin, Ramon en de verteller. Zij gaan een weekje
naar Thailand. De aanleiding is Robert Tepper te zien, een afgeleide held uit
hun jeugd. Hij zong het nummer ‘No easy way out’ in één van de Rocky-films.
Het is een
absurde aanleiding om naar Thailand te gaan. De reis is gedoemd te mislukken.
De wat serieuze Ramon is net van kanker genezen verklaard en Martin krijgt vlak
voor de reis ruzie met zijn vriendin. Het boek begint met: “Ze weet het…Ze weet
alles. Ze heeft mijn mails gelezen.” Beiden zouden liever thuis zijn gebleven.
Door de
beginzinnen wordt de lezer meteen het verhaal in getrokken. Sowieso spat het
schrijfplezier van de pagina’s af. De stijl van Verdonschot is strak en direct.
Scenes uit Thailand wisselt hij af met herinneringen aan het van seks
doortrokken leven van Martin en de verteller. Steeds beter begrijp je waarom de
vriendin van Martin niet blij is met wat er in de mails van Martin te lezen
staat.
De twee
vrienden verlegden steeds hun grenzen bij hun veelvuldige hoerenbezoeken. Ramon
wist hier niets van. “Toen ook Martin was afgedaald naar de peilloze diepte van mijn seksuele
moraal gingen we een nieuwe fase van onze vriendschap in. Nu we een nieuw
geheim deelden werd de vriendschap dieper, avontuurlijker, hechter; gestut door
het gedeelde genot van betaalde seks.”
Met het
opbouwen van een langdurige relatie hebben de twee meer moeite. De verteller
blikt hierop terug. Soms is het duidelijk waarom een relatie mislukt. Niet
altijd. “Dus de liefde van je leven kan zomaar uit je handen glijden, en wat
daar voor nodig is aan langlopende oorzaken: niets.”
Hij
relativeert menselijke relaties, zowel seksuele als vriendschappelijke. In de
weinige gesprekken die hij met zijn vader had, vertelde deze hem het al. “Alle
vriendschappen gaan over. En altijd door een vrouw.”
In Thailand
loopt alles mis. Ramon zit tussen de twee anderen in. Hij hoort voor het eerst
van hun seksuele uitspattingen, maar oordeelt niet en kiest geen partij. Het
stadion waar Tepper optreedt is gevuld met een handjevol toeristen. Zijn enige
hit verwerkt hij in een medley. De drie zijn verbijsterd en Manon zoekt later
ruzie met de zanger zelf.
Wat op pagina 24 wordt gezegd voltrekt zich aan
het eind van dit mooie en aantrekkelijk vormgegeven boek over vriendschap. “Hij was mijn beste vriend, al sinds mijn zesde. Onze vriendschap
duurde dertig jaar. Het ineenstorten ervan nog geen week.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten