zaterdag 20 oktober 2018

Lotte Kok – Skydancer

De foto op de voorkant van ‘Skydancer’ is van Julia Fullerton-Batten. De foto is kenmerkend voor haar werk, waarin mensen poseren in een vreemde omgeving. Zij plaatst vaker mensen als reuzen in een straat of op een plein. Deze uitvergroting slaat natuurlijk ook op de titel. Een skydancer is een reclameballon in de vorm van een pop, die alleen overeind blijft als er lucht wordt ingeblazen.


Een van de twee hoofdpersonen in ‘Skydancer’ is Agnes Bree. De foto en de titel houden ook verband met haar persoon. Zij is jong, knap en manipulatief. Zij arriveert met haar moeder in het gehucht Dingle (Idaho) waar nog geen honderd mensen wonen. Het dorp beschikt over een groot aantal snackbars. De voornaamste bezigheden van de inwoners zijn eten, drinken en luieren. De mensen zijn er vadsig en lui. Het leven is er uitzichtloos. Wanneer Agnes aankomt heeft zij alle aandacht van het hele dorp. Iedereen wil bij haar in het gevlei komen en alles van haar weten. Er wordt spontaan een week van feesten afgekondigd.

Alleen Oscar is sceptisch. Zij is te mooi. Wat doet zij hier? Oscar is twintig geworden op de dag dat Agnes aankomt. Hij woont nog thuis en krijgt voor zijn verjaardag van zijn ouders een axolotl. Een beest dat voornamelijk slaapt. Ook krijgt hij die dag een baantje aangeboden. Hij mag in een snackbar komen werken. Oscar is een nogal lusteloze jongen. Hij zit voornamelijk op zijn kamer te gamen en muziek te luisteren. Zijn vader heeft zijn eigen hoekje op de bank, waar hij nauwelijks uitkomt. Alleen van veel eten wordt hij een beetje blij.

Door Agnes verandert iedereen in het dorp. De vader van Oscar komt zelfs van de bank en geniet van haar aandacht. De moeder van Agnes ziet in haar de perfecte dochter. De burgemeester kwijlt als hij haar ziet en vrienden van Oscar lopen braaf achter haar aan. Oscar zelf houdt afstand, maar Agnes voelt zich juist hierdoor tot hem aangetrokken. Het hele dorp is jaloers op Oscar als hij samen met Agnes gaat zwemmen.

Oscar walgt van zijn dorpsgenoten. “Ik zat op een barkruk in de snackbar, te zuchten en te steunen. Te kijken naar al die jubelende Dingleaars. Waarom was ik hier toch deel van? Waarom was ik van alle dorpen op de aardbol uitgerekend hier geboren?”

In dit deel van het boek is Lotte Kok op haar best. Zij lijkt ervan te genieten de Dingleaars zo ranzig mogelijk neer te zetten. Dat werkt bijzonder goed. Er wordt veel gezopen, gevreten en gekotst. Er is een feest waar men zich heeft verkleed. “De burgemeester kwam als Kim Jong-un. Er was een zeester, een kikker, een koning, drie mensen als Ronald McDonald, iedereen stond redelijk gezellig met elkaar te keuvelen, over het weer, anusverwijdende drugs en het soloalbum van Zyan Malik.”

Zij gebruikt veel dialoog waardoor het verhaal vaart houdt. Het contrast tussen Agnes en de dorpelingen is groot. Haar dubbele persoonlijkheid, waar Oscar voortdurend mee worstelt laat Kok zien in mooie vergelijkingen. “Ik moest mijzelf beschermen. Niet meer zo diep in die blauwe geweerlopen kijken.” Net als Oscar raak je gefascineerd door Agnes. Zij trekken veel samen op. Agnes doet telkens weer iets onverwachts. Oscar twijfelt aan haar verhalen, hij twijfelt aan alles.


Hier krijgt het verhaal minder vaart. De gesprekken tussen de twee duren eindeloos en zijn vaak puberaal. Dat is logisch, het zijn pubers. Maar ‘Skydancer’ verandert hier van een tragikomisch verhaal met magisch trekken en luchtige beschouwingen over de mens in een Young Adult liefdesverhaal. Voor mij had dat niet gehoeven. Ik had liever de transformatie van de dorpsbewoners (en hun terugval in algehele verveling) nog wat uitgediept willen zien. Los van deze kritiek is ‘Skydancer’ als debuutroman zeker geslaagd. Lotte Kok kan schrijven en beheerst verschillende genres. Misschien dat zij teveel hiervan in één boek wilde laten zien.

Geen opmerkingen: