Mo is het
tweede deel van de Morten trilogie, geschreven door het journalistenduo Annet
de Jong en Dominique van der Heyde. Hoofdpersoon is de ambitieuze politicus
Morten Mathijsen. Voor wie deel één nog wil lezen, lees dan nu niet verder.
In ‘Mo’ is
Morten premier geworden. Zijn partij ‘De Nieuwe Liberalen’ is de grootste in de
tweede kamer. Mo Liman is zijn gedroomde fractieleider. Dualisme in de politiek
bestaat voor Morten alleen op papier. Om zijn doelen te bereiken is alles
veroorloofd.
Het
experiment met het invoeren van de pil van Drion lijkt te mislukken wanneer er
ongewenste doden vallen. Snel laat Morten een aantal verdachte zusters
oppakken. Hen een paar dagen later wegens gebrek aan bewijs vrijlaten vindt
Morten geen goed idee. Voor de veiligheid is het een prettig idee dat er mensen
vastzitten. Bovendien zou bij vrijlating alle media-aandacht naar deze zusters
gaan. “Laat ze nog maar even zitten, zei Morten. Die paar dagen meer of minder
maken voor de publieke opinie toch niet uit.”
Met Mo komt
Morten in aanvaring vanwege zijn harde strijd tegen het jihadisme. Met een
eiland tussen Turkije en Griekenland waar opgepakte strijders heropgevoed
moeten worden, scoort Morten internationaal. Mo moet zijn plannen binnen de
fractie 100% ondersteunen, maar komt in een persoonlijk conflict terecht.
Met een
andere partijgenoot heeft Morten ook een appeltje te schillen. In een debat
over moslimterrorisme hoopt Morten van haar af te komen. “Dat kon de genadeslag
betekenen voor Tilda. Dat wat tussen haar oren nog een vlucht naar voren was,
werd buiten haar gezichtsveld een duwtje in de richting van de afgrond.
Politiek vereist soms radicale beslissingen. Regels waren er niet.”
Het meest
spannende element in ‘Mo’ is het mysterie rond de moord op zijn spindokter Evalien
Bax, waarmee deel één afsloot. Privé en werk grijpen volledig in elkaar wanneer
de oplossing ervan dichterbij komt. Met zijn nieuwe spindokter, de jonge Marijn
Flanders, probeert hij ook een persoonlijke relatie op te bouwen. Maar is zij
wel te vertrouwen? En waarom wil zijn oudste dochter, een puberende gothic,
niets meer met hem te maken hebben?
Deze
verwikkelingen lopen aardig door elkaar heen en maken het boek spannend, maar
‘Mo’ is geen pageturner. De ontknopingen zijn daarbij niet heel verrassend. Dit
deel sluit weer af met een moord. Of was het net geen moord? Hoe het verder
gaat kun je lezen in deel drie. Wat de serie leuk maakt is de persoon Morten als
keiharde politicus, die uitsluitend op eigen gewin uit is.
Aan het
eind van het boek ligt hij in het ziekenhuis. Een broeder sjanst wat met hem. “Dat
wordt pijpen, zegt hij. Ik zie aan zijn zelfingenomen tronie dat hij het meent.
Morten Mathijsen de pragmaticus. Als hij zich door een man kan laten pijpen
wanneer er geen vrouw voorhanden is, vindt hij dat ook prima.“
Geen opmerkingen:
Een reactie posten