dinsdag 9 september 2014

Ineke Riem – Zeven pogingen om een geliefde te wekken




Ineke Riem is een van de drie debutanten die is genomineerd voor de Academica Literatuurprijs 2014. In het verleden hebben schrijvers als Peter Buwalda en Erwin Mortier deze prijs gewonnen.


'Zeven  pogingen om een geliefde te wekken' is gesitueerd op het eiland Voorne-Putten. Maar het verhaal had zich overal waar een benepen dorpscultuur heerst kunnen afspelen.

Lioba is wat merkwaardig en past niet helemaal tussen haar dorpsgenoten. Zij is kunstzinnig, maakt haar eigen kleding en probeert door toelating tot de kunstacademie het dorp te ontvluchten.

Helaas, zij wordt wederom afgewezen: door leeftijdgenoten op een jaarlijkse braderie en bij thuiskomst door de academie. Lioba loopt weg van huis, naar de gors en stapt in een boot die daar toevallig ligt.

’s Nachts wordt zij gevonden door een van de dorpelingen. Zij verkeert in diepe slaap.

Lioba woont samen met haar opa. Zij ligt op de bank en is niet van plan te ontwaken. De dokter komt maar weet er geen raad mee.

De roman zit vol vreemde types. De dokter heet Wolff en is een maniak. Hij kan geen vrouw krijgen, maar bezit wel een grote verzameling erotische boeken. Het één hangt met het ander samen.

Er woont een oude vrouw in het dorp, die een mensenleven geleden een verhouding had met de vrouw van de dominee. Een vermaarde duiker die Ramses heet, keert terug naar het dorp. En er is een mysterieuze inbreker actief.

Al deze types staan in relatie tot Lioba en zijn ook onderling verbonden. Zij proberen haar te wekken.

Er heerst een beklemmende sfeer in het dorp. De oude vrouw werd in haar jeugd verdoemd. Mensen meden haar en “de notaris verkondigde en plein public dat mensen zoals ik het einde van de beschaving begeleidden.” Nu denkt zij terug: “wat hadden zij in godsnaam te maken met onze liefde.”

Afwijken van de norm is nog steeds niet gewenst. En de bemoeizucht is in de jaren niet afgenomen. Pas als Lioba wekenlang slaapt krijgt zij – ongevaarlijk als zij is geworden – enige sympathie van haar dorpsgenoten.

De paradox in deze mooi opgebouwde roman is dat de personages in het verhaal verre van gewoon zijn.

Geen opmerkingen: