De Amerikaanse John Fante (1909-1983) schreef een bescheiden aantal romans en korte verhalen, die deels pas na zijn dood werden uitgegeven. Hij debuteerde in 1938 met Wait Until Spring, Bandini, een jaar later verscheen Ask the dusk. Beide boeken kregen waardering, maar waren geen commercieel succes. Fante woonde in Los Angeles en verdiende vooral geld als scenarioschrijver. Full of life kwam uit in 1952. In het voorwoord bij de Nederlandse vertaling van Dirk-Jan Arensman uit 2023 schrijft Jaap Scholten dat Fante voor deze roman bereid was zijn alter ego Arturo Bandini op te geven en te vervangen door zijn eigen naam ‘om de aantrekkelijke non-fictiemarkt te bereiken’. De roman werd een groot succes.
Het gebruik van zijn eigen naam voor de hoofdpersoon van het boek maakt Het volle leven niet autobiografischer dan zijn vorige twee romans. Inspiratie voor het verhaal van de zoon van een Italiaanse immigrant heeft hij natuurlijk wel geput uit zijn eigen leven en zijn eigen vader stond model voor de vader in Het volle leven. De directe aanleiding voor het schrijven van het boek was de zwangerschap van zijn vrouw Joyce. Het zou hun vierde kind worden en Fante eiste een abortus, anders zou dit het eind van zijn schrijverschap betekenen, los van de vraag of zij het zich financieel konden veroorloven. Maar in plaats van zijn vrouw te verlaten sloot hij zich op in zijn kamer en schreef in een paar weken tijd deze prachtige roman over de eerste zwangerschap van zijn vrouw.
Het verhaal is bijzonder grappig en leest als een trein. Zijn vrouw vertoont tijdens haar zwangerschap de nodige kuren, waar hij maar lastig mee om kan gaan. Zij ontslaat de werkster en doet zelf fanatiek het huishouden, dan stort ze zich op het tuinonderhoud of dwaalt ze ’s nachts door het huis. Haar buik is enorm en wordt door hem de bult genoemd. Ze bakkeleien om de naam die zij het kind willen geven: volgens hem wordt het een jongetje, zij wil liever een meisje. Hij betast een keer haar buik en voelt twee hoofdjes. Hij schrikt zich een ongeluk en denkt dat zij een monster gaat baren. Met spoed belt hij hun arts, maar eenmaal in het ziekenhuis lukt het hem niet zijn onrust te delen en ziet hij in dat hij zich heeft aangesteld.
Op een dag zakt zij door de houten keukenvloer, gelukkig zijn zij en de baby niet gewond geraakt, maar de vloer blijkt vol termieten te zitten. De paniek slaat hem om het hart, hun huis was toch een miskoop. Geld om de boel te verbouwen is er niet en tenslotte besluiten ze dat hij de hulp van zijn vader, een ervaren werkman, in moet roepen. Hier wordt het verhaal steeds fantastischer. John bezoekt zijn ouders niet vaak en zijn moeder reageert als zij hem ziet altijd emotioneel. ‘Mama begroeten was altijd de lastigste klus bij het thuiskomen. Mijn mama was van het flauwvallende type, zeker als we meer dan drie maanden weg waren gebleven.’ Nu was het zes maanden geleden en moest hij haar omzichtig van achteren benaderen en meteen opvangen als ze neerstortte.
Zijn vader drinkt hele dagen wijn en klaagt over het einde van het geslacht Fante omdat zijn kinderen alleen maar meisjes krijgen. John had hij aangeraden oesters te eten voor de conceptie, zodat zij gegarandeerd een jongetje zouden krijgen. Hij zegt geen oesters te lusten en vader is weer eens de wanhoop nabij. Wanneer vader hem meeneemt naar een braakliggend terrein en verklaart dat het voor hem te koop is, zodat zijn kleinzoon straks dicht bij hem woont, wordt het lastig voor John om te bekennen dat zij al een huis hebben, dat bovendien door termieten wordt belaagd. Uiteindelijk gaat zijn vader met de trein met hem mee naar huis, een rit van meer dan een dag, waarbij hij naast zijn loodzware gereedschapskist diverse tassen met enorme flessen wijn, broden en kazen meezeult. De rit verloopt nogal hysterisch. Vader maakt vele vrienden met zijn theatrale gedrag, de zoon wordt met de nek aangekeken door de medereizigers.
Thuisgekomen wordt John meer en meer buitengesloten. Zijn vrouw heeft zich tot het katholicisme bekeerd. Ze leest fanatiek godsdienstige geschriften en wil zich laten dopen. Vader begint met werkzaamheden in het huis die niet gepland waren. En natuurlijk kan de baby ieder moment komen. John Fante vertelt het allemaal op een droogkomische manier met een tragische ondertoon die nergens te hilarisch wordt. Ik ben een groot liefhebber van zijn werk en heb eigenlijk niet eens zo veel van hem gelezen, tijd dat ik zijn verhalenbundels ga lezen, maar dan wel in het Engels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten