zondag 10 april 2022

Gerbrand Bakker - Perenbomen bloeien wit


 

Perenbomen bloeien wit verscheen eerst als jeugdboek. Na het succes van Boven is het stil herschreef Bakker het verhaal en bracht het in 2007 uit als roman. Ik las deze versie en luisterde gedeeltelijk de versie die door Bakker zelf is ingesproken en die ook afwijkt van de geschreven versie. De setting is vergelijkbaar als in zijn succesroman: platteland, een gezin met jongens en een noodlottig ongeval. 

De tweeling Klaas en Kees spelen een spel met hun jongere broer Gerson. Het is een zoekspel waarbij de jongens hun ogen dicht moeten houden. Het is een mooi begin van een verhaal. Alleen begreep ik al snel dat het opvoeren van dit spel niet zomaar door Bakker is gedaan. Inderdaad volgt er een auto-ongeluk waarbij Gerson zijn gezichtsvermogen verliest. Hij worstelt met de handicap, is boos en gedraagt zich onredelijk tegenover de vader. Een moeder ontbreek in het gezin. Zij stuurt af en toe een kaart vanuit Italië, maar waar zij precies woont laat zij niet weten. De jongens spelen nog eenmaal het spel, maar de tweeling houdt de ogen open om op hun broertje te letten. Het gaat toch mis. Gerson valt in een slootje, niet zomaar.

 

Omdat ik het werk van Bakker goed ken begreep al snel alle verwijzingen naar toekomstige gebeurtenissen. Het verhaal is goed geconstrueerd en bepaalde scènes zijn aangrijpend, maar het geheel is minder overtuigend dan zijn andere werk. Wat wel erg goed is, is de wisseling in gezichtspunt. Hij vertelt het verhaal gedeeltelijk vanuit Gerson; daarnaast gebruikt hij veel dialogen en hij hanteert de wij-vorm waarmee hij meestal de tweeling bedoelt, maar soms ook het hele gezin buiten Gerson om. Bovendien stapt hij vaak snel even uit deze wij-vorm en noemt dan Klaas en Kees apart alsof zij even niet meer onderdeel van die ‘wij’ zijn. Het worden dan even individuen, maar net zo snel zijn zij weer onderdeel van de groep.

Geen opmerkingen: