Afgelopen zondag
was Thomas Verbogt te zien en te horen bij Frontaal, de literaire show in Worm.
Ik was vergeten hoe goed hij kan vertellen en voorlezen. Maak er een
avondvullend programma van en ik ben erbij. Hij las zondag onder andere voor
uit het dit jaar verschenen ‘Waaitaal’.
Waaiwoorden
zijn woorden die naar je toe waaien, maar gelukkig snel weer verdwijnen. Het
zijn modewoorden, die Verbogt geamuseerd tot zich neemt. Hij kankert niet, is
ook niet overdreven nostalgisch. Hij kijkt naar een woord, proeft het en
mijmert erover.
Er bestaan lelijke
woorden als smulwinkel, koopkracht, platform of vlees. Deze komen aan bod, maar
hij schenkt ook aandacht aan mooie woorden als ‘Ontbijtlezer’. Hiermee werd hij
eens aangesproken op een festival waar hij tijdens het ontbijt kwam voorlezen.
Hij voelde het als een promotie. “Wel moet ik voorkomen dat mensen denken dat
het iets in dezelfde orde is als Babyfluisteraar of dat ik met een ontbijt
binnen handbereik de toekomst kan voorspellen.”
Heel mooi
is het woord ‘beurtbalkje’. Sommige dingen hebben geen naam, of je bent niet op
de hoogte dat het een naam heeft. Het dingetje op de lopende band bij de kassa
om jouw boodschappen te onderscheiden van die van je voorganger, dat heet dus
een beurtbalkje. “Beurtbalkje heeft iets betuttelends.” Maar het is goed dat
dit woord bestaat.
Hij dwaalt
weleens af van een woord. “Wanneer ik iemand over rolpatronen hoor praten,
verflauwt mijn aandacht meteen.” Het is een afschuwelijk woord natuurlijk.
Verbogt noemt een onderzoek waarbij ontdekt werd dat mannen serieuzer dan
vrouwen op foto’s staan. Via de lach en ‘kijk eens naar het vogeltje’ belandt
hij bij het onderwerp seks. Het woord rolpatroon is de lezer al lang vergeten.
Eén stukje
gaat over de fitnessclub, een woord dat lichter klinkt dan sportclub. Op zijn
verzoek wordt de bonkmuziek vervangen door Mozart. De coach zegt het erbij voor
de andere aanwezige sporters. “Dit is dus Mozart!” Ik denk ondertussen: Thomas
Verbogt in een fitnessclub? Mijn beeld van hem moet bijgesteld worden.
‘Waaitaal’
is een bijzonder amusant boek. Mijn enige punt van kritiek is dat het zo dun
is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten