maandag 16 april 2018

Marc van der Holst - Dembrandt

Marc van der Holst is striptekenaar en muzikant. Iedere week schrijft hij voor de Volkskrant een tekst: een kort verhaal, een absurde beschouwing of iets wat in geen categorie te plaatsen is. Deze stukjes heeft hij gebundeld in Dembrandt.


Een serie stukjes gaat over Drenthe, zoals de ‘Kleine toeristengids voor Assen-Oost’, die de volgende informatie geeft: “Praat niet met vreemden. Maak geen oogcontact. Vermijd Kooigevechten. Wed niet op de verkeerde haan.”  Dat zijn mededelingen waar je iets aan hebt.

In dezelfde afdeling geeft hij een songtekst over Drenthe weg en lezen we dat Elvis nog nooit in Drenthe is gesignaleerd. En in de Japanse kopie van Drenthe is nog nooit een Elvis-imitator gesignaleerd.

Het is dus vooral lachen met dit boekje. Maar het best zijn de stukjes met een serieus absurde ondertoon, bijvoorbeeld een verhaal dat eindigt met: “Toen ik even niet keek, heb ik iets in mijn eigen drankje gedaan.”

In hetzelfde genre is het verhaal “verdriet’, waarbij de schrijver aanraadt een vrolijk gezicht op je gezicht te tekenen als je naar een feestje gaat. Anderen doen dat ook. Niemand wil met je verdriet praten. “Je verdriet gaat alvast naar huis. Het ziet je daar wel weer.”

Een paar maal kon een enkele zin van Van der Holst mij al aan het lachen krijgen, uit Nachtmerrie II: “Maniakaal grijnzend laat ik een skippybal tegen de muren van de hotellobby stuiteren.” Of: “Automatonofobie is de angst voor buiksprekers en wassen beelden”. Een zoekactie op Internet leert dat dit klopt.


Na het achter elkaar uitlezen van ‘Dembrandt’ werd ik nogal slap. Ik moest even gaan liggen. De stukjes werken misschien beter wanneer je ze gedoseerd tot je neemt, bijvoorbeeld iedere week in de krant. Dat neemt niet weg dat ‘Dembrandt’ een uitstekend cadeauboek is. Ik heb er erg van genoten.

Geen opmerkingen: