zondag 1 december 2019

Jens Christian Grondahl – De storm


Een uitgever zorgt meestal voor een verleidelijke tekst op de achterflap van een nieuw boek. Bij De storm van de Deense schrijver Jens Christian Grøndahl ontbreekt deze. Bij nieuwe lezers van zijn werk kan dit verwarrend overkomen, trouwe lezers weten dat ieder boek van Grøndahl goed is, ongeacht het onderwerp. Adam Huus is de hoofdpersoon in De storm. Hij is een schrijver van begin zestig en om hem heen vallen mensen weg. Hij wordt vooralsnog niet geraakt. Hij zit als het ware in het oog van de storm, waar het rustig is.

Aan het begin van de roman rijdt Adam met zijn vrouw Harriet naar het afgelegen dorp waar zijn schoonvader woont. Het gaat niet goed met hem sinds zijn vrouw is overleden. Harriet heeft haar baan opgezegd en gaat voor haar vader zorgen. Onderweg wordt Adam gebeld. Met zijn dochter uit een vorig huwelijk, waar hij al jaren geen contact meer mee heeft, gaat het niet goed. Zij zit vast op een vliegveld in Wenen en verkeert in een psychose.

Naast deze twee ingrediënten is er een jongere zoon, getrouwd met een zakenvrouw en verhuisd naar Londen. Zij proberen een kind te krijgen, wat hun relatie onder druk zet. Daarnaast speelt dat Adam als succesvol schrijver al jaren geen boek meer heeft geschreven. Vanwege het opzeggen van de baan van Harriet hebben zij besloten hun huis te verkopen. Hun toekomst is onzeker.

Het verhaal wordt geheel verteld vanuit het gezichtspunt van Adam. Hij een redelijk mens. Als schrijver wordt hij gewaardeerd om de manier waarop hij vrouwen van binnenuit weet uit te beelden. In het werkelijke leven is hij juist onhandig. Zijn ex verwijt hem van alles en ook met bijvoorbeeld zijn zoon weet hij geen goed contact te maken. In de hele roman zie je deze worsteling met hoe hij zich moet uiten en de reflectie op zijn eigen gedrag. Hij overziet regelmatig zijn bestaan en denkt terug aan hoe hij vroeger in het leven stond.

Grøndahl beschrijft dit verhaal met eenvoudige middelen. De meeste personages zijn redelijk doorsnee en de gebeurtenissen zijn voor veel mensen herkenbaar. Maar op de een of andere manier weet hij er magie en weemoed in aan te brengen, waardoor je het verhaal achter elkaar uit wilt lezen. Ik zal niet in gaan op alle verwikkelingen. Aan het einde van het verhaal raakt de storm ook Adam zelf.

Een van de dingen die de boeken van Grøndahl zo mooi maakt, dat zijn de zinnen die je er uit kunt lichten. Hij is zeer citeerbaar. Daarom tot besluit een aantal citaten uit deze geweldige roman.

“Is het niet een duidelijk teken van ouder worden, als het vooruitzicht op een verhuizing niet langer verbonden is met avontuur, begin, hoop?”

“De tijd komt in de vorm van dagen, maar eindigt op een hoop waarin alles door elkaar is gekneed.”

“Toen ik jong was kuste iedereen iedereen, volkomen willekeurig, nu kon alleen de gedachte daaraan er al voor zorgen dat je je een crimineel voelde.”

“Leeftijd is niets anders dan een zichtbaar worden, een duidelijk maken met wie je te maken hebt.”

“Waarom willen zij mensen per se veel met elkaar van doen hebben?”

Geen opmerkingen: