Mathijs Deen – De redder

 

De redder is het derde deel van de populaire serie Waddenthrillers van Mathijs Deen. Net als de vorige twee boeken speelt De redder zowel in het Nederlandse als in het Duitse Waddengebied. Een van de hoofdpersonen is wederom rechercheur Liewe Cupido. Hij is op Texel geboren maar woont en werkt al lang in Duitsland. Aan de Engelse kust zijn de stoffelijke resten aangespoeld van een man met een reddingsvest van de sleepboot Pollux. Ruim twintig jaar geleden is de kapitein van deze boot verdronken tijdens een reddingsactie. Een jonge Duitse collega van Liewe, Xander Rimbach, mag onderzoeken of de gevonden menselijke overblijfselen inderdaad van de kapitein zijn. Later zijn er aanwijzingen voor een schotwond.

 

Het verhaal speelt op verschillende plekken, zoals op het Waddeneiland Norderney. Ik moest even opzoeken waar het precies ligt. In het boek zit voorin een plattegrondje, maar ik luisterde naar De Redder via mijn biebapp. Het verhaal is weer fantastisch voorgelezen door Mathijs Deen zelf. De reddingsactie waarbij de kapitein omkwam werd uitgevoerd door twee reddingsbrigades: een uit Ameland en een uit Norderney. Xander probeert de mannen te spreken te krijgen en legt contact met de familie van de overledene, maar er wordt vooral afhoudend gereageerd. Deen weet goed de sfeer van frustrerend politieonderzoek te treffen en spanning op te bouwen door ontdekkingen en aanwijzingen matig te doseren. Liewe laat het werk over aan zijn jonge collega en bezoekt een begrafenis op Texel, waar zijn moeder ook woont. Hij heeft nog altijd vragen over de verdrinkingsdood van zijn vader en probeert hier antwoorden op te vinden. Hij vindt even weinig medewerking als zijn collega bij het politieonderzoek naar de kapitein. Dan raakt Xander vergiftigd en belandt hij zelfs in het ziekenhuis. Liewe gaat zich nu meer met de zaak bemoeien.

 

Mathijs Deen voert naast deze personages ook een aantal redders en politieagenten op. Het zijn meestal zwijgzame mannen. Mooi is de rol van een oude redder die teruggetrokken leeft en een dagelijks ritueel volgt waarbij hij plantentakken neerlegt bij verschillende plekken op het eiland war hij woont, waaronder bij het beeld van de redder. De oude geschiedenis is bij verschillende mensen met schuldgevoelens omgeven. Het duurt lang voordat je begrijpt hoe de vork in de steel zit. Deen doorspekt zijn verhaal met soms geestige dialogen, waarin hij de sfeer onder de eilandbewoners goed weet te treffen. Ook laat hij Lieuwe Cupido dingen zeggen als ‘Problemen horen erbij; zorg dat je problemen hebt die bij je passen’ en ‘Redders zeggen niets’. Over de persoonlijke geschiedenis van Lieuwe en de dood van zijn vader kom je bijna niets te weten. Dat lijkt mij stof voor een vierde Waddenthriller.